Patron Szkoły – Jakub Wejher (1609-1657) – fundator i magnat pomorski
Jakub Wejher (Weiher) herbu Skarzyna był najstarszym synem wojewody malborskiego następnie chełmińskiego Jana Weihera i starościanki mirachowskiej Anny Szczawińskiej. Nauki pobierał w kolegium Hozjanum w Braniewie (jezuickim), na dworze królewskim – będąc pokojowcem królewicza Władysława oraz na uniwersytecie bolońskim. Po zakończeniu studiów wziął udział w Wojnie Trzydziestoletniej, walcząc po stronie Ligi Katolickiej, m. in. pod dowództwem Alberchta von Wallensteina. Za zasługi wojenne otrzymał od cesarza Ferdynanda II tytuł hrabiowski. Jakub Wejher Po powrocie do kraju wziął udział w kampanii smoleńskiej króla Władysława IV. W czasie tej wyprawy pod miastem Biała miało miejsce zdarzenie, które zaważyło na dalszym życiu Jakuba – kiedy został żywcem zasypany w okopie złożył ślubowanie, że jeżeli wyjdzie z opresji cało, wszelkimi siłami będzie szerzył sławę bożą i wybuduje kościół na część św. Trójcy i św. Franciszka. Ocalawszy Jakub Wejher ustatkował się i w 1636 ożenił się z Anną Elżbietą Schaffgotsch, pochodzącą z rodu spokrewnionym ze śląskimi Piastami. Za liczne zasługi wojenne i prace inżynierskie został nagrodzony starostwem człuchowskim i bytowskim, urzędem kasztelana chełmińskiego i urzędem wojewody malborskiego, stając się tym samym jednym z najważniejszych w kraju senatorów. Część ślubów spełnił w 1643 r. budując w obrębie rodowych dóbr rzucewskich kościół p.w. św. Franciszka. Przy świątyni Wejher lokował osadę miejską zwaną Wejherowską Wolą. W późniejszych latach ufundował w niej klasztor franciszkanów i kalwarię, oraz wystarał się w 1650 roku u króla Jana Kazimierza o przywilej miejski dla swej osady, zwanej odtąd Wejheropolis. [więcej]
